Als woorden blijven steken
gedachten tollen in het rond
de cirkel niet is te doorbreken
verdwenen is je vaste grond.
Dan rest jou nog Zijn grote Liefde
Zijn Vaderarmen om jou heen
Hij is bij je in licht en duister
Zijn Liefde dringt overal doorheen.
Rondom jou Zijn eeuw’ge armen
die reiken verder dan je denkt
zo mag jij je geborgen weten
een balsem die genezing schenkt.
Tags: geborgen, genezing, Vaderarmen, woorden
This entry was posted
on zondag, november 7th, 2010 at 22:04 and is filed under GEDICHTEN Cobi, In het dal.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Responses are currently closed, but you can trackback from your own site.
