Even dromen
De bomen wuiven in de wind
en ik zwaai terug
ga maar vlug de blaadjes halen
en het voorjaar op je rug.
Zeg de vogels terug te komen
want ik mis hun vrolijk lied
laat me nog maar even dromen
met sneeuw en ijzel in ’t verschiet.
Ik zal geduldig wachten
de verwarming draai ik naar omhoog
ik banjer door de modderpaden
en houd het niet meer droog.
Genietend van alle jaargetijden
zon, regen, sneeuw en wind
wandel ik langs ’s Heren wegen
wiens schepping ik wonderbaarlijk vind.
Tags: dromen, jaargetijden, schepping
This entry was posted
on woensdag, januari 28th, 2015 at 08:52 and is filed under GEDICHTEN Cobi, Leven2.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Both comments and pings are currently closed.
Dag lieve Cobi.
Wat mocht ik zo op de vroege morgen een prachtig gedicht van jouw lezen.
Even dromen.
Ja Cobi, Zijn schepping is wonderlijk.
Liefs Douwina.