Parijs
De wereld huilt…
geen mens laat het onberoerd
de lichtstad waar het licht gedoofd is
en de haat nog wordt gevoeld.
De angst en de paniek
die men heeft moeten doorstaan
levens moedwillig weggerukt
hoe kan dit bestaan?
De wereld huilt….
en God huilt met ons mee
onze onmacht onze pijn
draagt Hij met zich mee.
Laat de Liefde zegevieren
het enige dat van waarde is
reik elkaar de hand
er is al zo veel gemis.
Voor even lijkt de wereld
in zijn afschuw één
slaan we onze armen om Parijs
en om elkander heen.
Zo ontsteken we samen
toch een lichtje van hoop
dat eens uit zal groeien tot vrede
waar ik nog steeds in geloof!
www.myplaceofpeace.com/parijs
This entry was posted
on zaterdag, november 14th, 2015 at 17:24 and is filed under GEDICHTEN Cobi, In het dal.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Both comments and pings are currently closed.
Mag dit gedicht over Parijs wat prachtig is op Facebook ?
Sorry Marja, ik had jouw reactie niet gezien. Maar mijn gedichten mogen altijd elders gebruikt worden mét bronvermelding.