Als stormen woeden
In het oog van de storm
als je dreigt te vergaan
de golven woedend beuken
je Gods stem niet meer kunt verstaan…
Als je schip stuurloos wordt
je masten gebroken, het zeil gescheurd
je vaste grond verdwenen is
de lucht zo donker kleurt…
Als je enkel nog kunt schreeuwen
“Jezus, we vergaan…!”
dan opent Hij je ogen
en zie je Jezus naast je staan.
“Waarom ben je zo bang
Ik ben immers ook aan boord
het beuken van de golven
heb ik wel gehoord.
Ook al lijk Ik soms te slapen
Ik heb alles in de Hand
blijf maar op Mij vertrouwen
zo bereik je vaste land.
Jouw gebroken masten
richt ik wel weer op
je zult de haven veilig binnen varen
met Mijn vlag hoog in top.”
Tags: bang, beuken, golven, haven, Jezus, schip, storm, stuurloos, vaste land
This entry was posted
on dinsdag, augustus 16th, 2011 at 07:36 and is filed under GEDICHTEN Cobi, In het dal.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Responses are currently closed, but you can trackback from your own site.
Heel mooi!
Dank je Tineke!
Dat wilde ik graag met jullie delen.
liefs
Cobi