Daar staat ze weer
tussen dorre bladeren
en ontluikend groen
als een Godsgeschenk
mijn lievelingsbloem.
Zo klein en nietig
als een kind
fel geel gekleurd
trotserend weer en wind.
Ik had haar al
veel eerder verwacht
en in stilte heb ik
op haar gewacht.
Ze mocht de winter overleven
om jou en mij
weer hoop te geven
want de lente komt er aan…
Al kun je het soms niet geloven
na ieder dal klim je weer naar boven
na iedere nacht komt weer een dag
zolang dit bloempje bloeien mag.
Tags: hoop-juweeltjes, lente
This entry was posted
on maandag, februari 4th, 2013 at 14:06 and is filed under GEDICHTEN Cobi, Hoop, Lente.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Responses are currently closed, but you can trackback from your own site.
