Als ik denk aan Uw Schepping
zo vol van pracht
de bloemen, de dieren
Uw liefde, Uw kracht.
De kleuren, de schoonheid
de mens die U schiep
Uw Geest die ons
tot leven riep.
het menselijk lichaam
niet te doorgronden
zijn hersens, zijn brein
een levensgroot wonder.
Hoe groot, hoe bijzonder
hoe wonderschoon
moet U wel niet zijn
Vader, Geest en Zoon.
Tags: schepping, schoonheid, wonderschoon
This entry was posted
on woensdag, november 17th, 2010 at 07:55 and is filed under Dicht bij God, GEDICHTEN Cobi.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Responses are currently closed, but you can trackback from your own site.
