ALS DE BLADEREN VALLEN
Een tapijt van zachte bladeren
bedekken het pad in ’t bos
ze dempen stil m’n voetstappen
en brengen God hun lof.
Hun taak is bijna ten einde
ze keren weer tot stof
noch tonen ze de schoonheid
en kracht van onze God.
Die nooit zal laten varen
wat Zijn Hand eens begon
de hemel, zee en aarde
de sterren, maan en zon.
Ook als de bladeren vallen
en alles gaat voorbij
ontstaat toch weer nieuw leven
God blijft in jou en mij.
Tags: bladeren, God, herfst, lof
This entry was posted
on dinsdag, februari 12th, 2013 at 20:18 and is filed under GEDICHTEN Cobi, Herfst.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Responses are currently closed, but you can trackback from your own site.