web analytics
Archive for the "In het dal" Category

Ontferm U Heer

Posted by: Cobiin Gebed, GEDICHTEN Cobi, In het dal
20
jul

Ontferm U Heer,

Ik kan alleen maar bidden
ontferm U Here God
over al die mensen en kinderen
getroffen door het noodlot.

Ontferm U over hen die rouwen
in hun onmetelijk verdriet
hun tranen breken ook Uw hart
zo wilde U het niet.

Hun geliefden krijgen een ereplaats
aan Uw rechterhand
maar op aarde is het zo leeg
er wordt zo naar hen verlangd.

Ontferm U Heer spreek recht
neem het heft toch in Uw Hand
U komt de wrake toe
bevrijdt ons van de angst.

Ontferm U Heer dat is mijn gebed
met stamelende woorden
vernieuw onze harten maak ons één
zodat we Uw stem weer kunnen horen.

 

GEEN MOOIE WOORDEN

In de diepste dalen van mijn leven
hoef ik U niet te zoeken
U bent er zonder dat ik vraag
en ik weet dat U mij draagt.

Zo maar een noodkreet
“Here God”, is alles wat ik roep
geen mooie woorden, geen lang gebed
heb ik in mijn nood tot U gezegd.

Toch was U daar
waar ik U nodig had
en hebt U zacht mijn hand gepakt
“Stil maar mijn kind, Ik ben bij jou!”

Die zekerheid draagt mij elke dag
omdat ik alles in Hem vermag
die er is en er zal zijn
in mijn geluk en mijn diepste pijn.

Zo heb ik niets te vrezen
al zouden hemel en aarde beven
mijn lofzang stijgt ten hemel op
tot U mijn Here en mijn God!

ALS ALLE DEUREN ZIJN GESLOTEN

Soms kun je niets meer doen
dan alleen op God vertrouwen
je hebt niets meer in de hand
je kunt alleen nog je handen vouwen.

Soms lijken alle deuren
hermetisch afgesloten
geen sleutel die er op past
je kunt alleen maar blijven hopen.

Op Gods goedheid en de zon
die eens weer zal gaan schijnen
niets is blijvend, dat is zeker
er komen andere tijden.

Koorden van Liefde kan Hij weven
als je zelf niet kunt vergeven
bruggen slaan waar ze zijn gebroken
aan Zijn Hand er over lopen.

Stil zijn en niets meer verwachten
zo kan God jouw pijn verzachten
doe je ogen nu maar dicht
als je wakker wordt is het weer licht.

GOD ZINGT MET ONS MEE

n.a.v. preek ds. Dennis Mohn 13 oktober 2013 Kerk van de Nazarener Vlaardingen

God zingt ons lied
Hij zingt altijd met ons mee
in welke toonsoort we ook zingen
we zingen niet alleen.

Mijn God, mijn God
waarom hebt U mij verlaten
Zijn lied dat wij ook mogen zingen
dat Jezus voor ons maakte.

Een lied dat is ontstaan
bij een gevoel van Godverlatenzijn
het voorhangsel deed scheuren
zodat wij altijd bij Hem mogen zijn.

We mogen God zijn voor elkaar
als we Hem niet meer kunnen vinden
zodat Hij zich aan ons kan openbaren
en wij Zijn Liefde weer hervinden.

God is Liefde, God is goed
dat verandert niet
wij maken voor elkaar het verschil
bij pijn en verdriet.

WAAROM WACHT U NOG?

Het leven is soms zo oneerlijk
de mensen zijn zo wreed
het lijkt wel lieve God
of U de touwtjes niet meer
in Handen heeft.

Waarom laat U ze zo vieren
een beetje strakker zou niet misstaan
we kunnen zelfs niet eens
met onze vrije wil omgaan.

Waarom komt U niet terug
en neemt U het heft in eigen Hand
we lijken wel overgeleverd aan het kwaad
oog om oog en tand om tand.

U hebt toch ook veel verdriet
om al dat zinloze geweld
waarom grijpt U niet in
zijn onze laatste uren hier geteld?

Ach Heer het is enkel genade
het is geen onwil dat U wacht
maar Uw oneindige Liefde
tot U door ieder mens wordt verwacht.

Als alle knie zich zal buigen
Uw stem zal verstaan
dan komt U weder op de wolken
en kunnen we vrij voor Jezus staan.

Bij een scheiding

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, In het dal
19
aug

BIJ EEN SCHEIDING

Ook nu jullie wegen scheiden
blijf je wie je bent
Gods geliefde kind
je wordt door Hem gekend.

Het dal waar je door heen gaat
loop je niet alleen
ook al zijn sommige mensen
niet meer om je heen.

God zal je blijven steunen
al heeft Hij het niet zo bedoeld
Hij begrijpt je als geen ander
en weet wat jij nu voelt.

Moge Zijn kracht en Zijn bescherming
jullie beiden omgeven
Hij wijst je de weg
ook al zijn het verschillende wegen.

Van Hem kun je nooit scheiden
daar kun je van op aan
Hij zal met ieder van jullie
altijd met je blijven gaan!

SLECHTS ENKELE KLANKEN

Als ik ’s nachts niet slapen kan
als mijn gedachten gaan dwalen
als heuvels bergen worden
en kuilen hele diepe dalen.

Als het duister mij omringt
als een kille klamme deken
de hemel van koper lijkt
ik mijzelf niet kan vergeven.

Als ik steeds dieper dreig weg te zinken
in medelijden en zelfbeklag
als er geen einde lijkt te komen
aan die lange donkere nacht.

Dan kunnen enkele klanken van muziek
de hemel openbreken
de sterren weer doen stralen
en mij weer hoop en uitzicht geven.

Ze vullen mijn oren en mijn hart
met vrede en met rust
en ’t is alsof God zelf
mij met Zijn Liefde kust.

STILTE (Ruben en Julian)

Wie kan dit leed doorgronden
wie kan die pijn doorstaan
wie weet van al die slapeloze nachten
wie kan in een ander z’n schoenen staan?

Wie durft de eerste steen te gooien
wie is zonder zonden, volkomen rein
wie durft er van zichzelf te zeggen
als Jezus te kunnen zijn?

Hier past alleen maar stilte
in harten die zijn verscheurd
en met elkaar er voor te zorgen
dat zoiets nooit meer gebeurt.

Heer, help ons toch te kiezen
voor het goede en niet voor het kwaad
elkaar te respecteren en te verdragen
ook als het niet meer samen gaat.

Laat al die tranen die nu stromen
niet voor niets zijn geweest
vul ons allen met Uw Liefde
zodat die pijn ooit weer geneest.

www.myplaceofpeace.com

Pesten is zo laf

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, In het dal
10
mei

Pesten is zo laf
het haalt je naar om laag
al denk je zelf misschien
dat het je sterk en flinker maakt.

Je hebt niet eens het lef
om voor iemand op te komen
een jongen of meisje net als jij
met wensen en toekomstdromen.

Jij ontneemt door jouw gedrag
iemand zijn zelfrespect en eergevoel
heb jij je wel eens afgevraagd
wat iemand werkelijk voelt?

Sta op en keer je om
kies voor liefde en niet voor haat
dan zie je misschien voor het eerst
wie er werkelijk voor je staat.

Een mens geliefd en ook bemind
door vrienden, ouders, een koningskind
hopelijk dat ook jij
eenmaal dat respect verdient.

Zo ziek…

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, In het dal
23
mrt

ZO ZIEK

Zo zwak en ziek
zo stil en oud
zo moe en mager
zo vreemd, zo vertrouwd.

Zo heel dicht bij
toch zo alleen
zijn hand in de mijne
nergens heen.

Een doorgroefd gezicht
met veel verdriet
ik wil hem bereiken,
maar kan het niet.

Al een beetje op weg
naar zijn Heiland, zijn Heer
ontvang hem Heer Jezus,
hij kan niet meer…..