WANDELEN OP ZEE
Een dag vol zorgen en verdriet
met tranen die weer gaan en komen
en die gelukkig niemand ziet…
Gisteren was ik nog zo blij
voelde me gelukkig en vrijdag
vandaag is alles weer verdwenen…
Heeft de zon wel ooit geschenen
in dit aardse tranendal?
O Here, houd me vast, ik val…
van grote hoogte naar benee’
gisteren wandelde ik nog op zee…
O Heer, U bent zo groot en goed
U leert mij hoe ik wandelen moet
over stille zeeën en woeste baren
U bewaart me voor gevaren
U wandelt steeds weer aan m’n zij
Die zekerheid maakt mij weer blij!
STILTE
(aanslag WTC in Amerika 11-09-2001)
Hier past alleen maar diepe stilte
woorden missen ieder doel
hier kan geen mens in woorden vatten
wat hij diep van binnen voelt.
Eén minuut stilte is niet voldoende
de vlag half stok schiet ook te kort
bloemen leggen zegt zo weinig
als ons hart niet diep gereinigd wordt.
O Heer leer ons in vrede leven
geen gebalde vuist, geen wraak of moord
maar echte vrede, diep van binnen
zodat Uw stem weer wordt gehoord.
Help hen die vielen, hen die lijden
zij die gaan door dit donkere dal.
vertroost hen Heer, neem hen in Uw armen
zodat Uw Liefde overwinnen zal.
LIEFDE OVERWINT
Het kan me zo intens benauwen
wat er om me heen gebeurt
de dood waart rond als een woeste leeuw
hij schuimbekt en hij brult.
Naar leeftijd wordt niet meer gekeken
jonge levens in de kiem gesmoord
diepe rouw en droefenis
hun klacht wordt overal gehoord.
En nog is het niet het einde
nog is het niet voorbij
oog om oog en tand om tand
liefde en haat gaan hand in hand.
Toch zal de Liefde overwinnen
al gaat de dood nog steeds zijn gang
het laatste woord zal Jezus spreken
’t duurt nu niet meer zo lang.
ISOLEMENT
Isolement
eenzaamheid
niet herkend
uur noch tijd.
Afgesloten deuren
ruimte zonder licht
gevangen in een spinnenweb
alles is hermetisch dicht.
Niemand die er naar je luistert
verborgen in je eigen cocon
ingeweven, vastgekluisterd
niemand die je horen kon.
Lachen, praten
van binnen huilen
slapen, eten
waar kan ik schuilen?
Bij God de Vader
Hij is jouw Heer.
Ik kom Heer Jezus
ik kan niet meer.
IN LEVEN ÈN DOOD
Je hoeft niet alleen te gaan
de Heer gaat aan je zij.
Ook ’t laatste stukje van je pad
is Hij er steeds bij.
Het geeft niet dat je niet kunt lopen
Hij wil je immers dragen.
En daar op die veilige plek
mag je alles aan Hem vragen.
Vertel Hem maar van je verdriet
je angsten en je pijn
hoe moeilijk het is om los te laten
ook al zou je nu al bij Hem willen zijn.
Huil maar uit bij Hem op schoot
Hij houdt je hand vast in leven èn dood
Niemand kan troosten zoals Hij
Jezus maakt jou weer volkomen vrij.
EVEN KLAGEN
Heer, ik kan U niet meer vinden
‘k weet, het is m’n eigen schuld
‘k heb niet echt naar U gezocht Heer
daarvoor had ik geen geduld.
‘k Weet het wel, U bent vol liefde
m’n zonde vergeeft U keer op keer
maar ‘k ben zo moe van al dat knokken
soms wil ik doodgewoon niet meer.
‘k Kan het even niet aanvaarden
‘k wil nu alleen maar even klagen
zoeken naar een beetje troost
wetend dat ik straks wel weer geloof
in een God die mij de kracht zal geven
om dit leven te kunnen leven.
VOLENDAM (01-01-2001)
God slaat Zijn armen om hen heen
om ’t stadje Volendam
om hun twijfels en hun vragen
om het leed dat hen overkwam.
Met ontferming en mededogen
drukt Hij hen aan Zijn hart
Zijn gelaat doorgroefd van tranen
getekend door hun pijn en smart.
Naast ieder bed staat Hij gebogen
Hij voelt hun pijn
en diep bewogen
kijkt Hij in liefde op hen neer
en noemt hun naam
telkens weer.
Geen antwoord op al onze vragen
O God, waar moet dat heen?
Alleen een zeker weten
God slaat Zijn armen
om Volendam heen.
UW WERELD, ONZE WERELD
Er is zoveel verdriet
er is zo heel veel leed
een grafje van een kindje
een broertje dat haar bloemen geeft.
Een vader en een moeder
overmand door verdriet
ik vraag mij af, o Heer
of U dat allemaal wel ziet?
Of zit U hoog en droog
daarboven op Uw troon
en denkt U af en toe,
’t is hun verdiende loon?
O Heer, het spijt me zo
ik word zo ziek van dat geweld
maar U bent vol van liefde
dat is het enige dat telt.
U troost en U bemoedigt
en U wilt ons geluk
daar zijn we voor geschapen
wij maken zelf Uw wereld stuk.
U VERLOST MIJ
Houd me vast Heer
ik kan het even niet
sla Uw armen om mij heen
want ik heb zo’n verdriet.
Mijn rust is ver te zoeken
vrede is voorbij
stormen zijn aan ’t woeden
wanneer gaat dit voorbij?
Het kolkt en bruist van binnen
het kookt en gist maar door
hoe moet ik overwinnen
hoe moet ik het leven door?
Bij U daar is een schuilplaats
een veilige sterke rots
daar mag ik in vertoeven
tot U mij van mezelf verlost.
STERVEN
Sterven is soms een bevrijding
sterven is bevrijd van pijn
sterven is opnieuw gaan leven
bij God de Vader te mogen zijn.
Sterven is ook achterlaten
van wie je houdt, bij wie je hoort
voor hen is sterven zo tweestrijdig
het geeft verdriet om wat je verloor.
Sterven is ook zeker weten
dit is geen einde maar een begin
wij zullen elkaar eens weer ontmoeten
dat geeft hoop en je leven zin.
