BLOESEM
Bloesem aan de bomen
schoonheid ten top
teken van nieuw leven
ontvangen van Vader God.
Een prachtige belofte
die zich steeds weer herhaalt
om nooit te vergeten
als de natuur naar ons straalt.
De zon die met zijn stralen
ons als God omarmt
en als een warme deken
ons koude hart verwarmt.
Zodat zorgen en onzekerheid
langzaam gaan verdwijnen
en wij al is het nog zo zwak
ons licht weer kunnen laten schijnen.
De knopjes aan de bomen
het zachte groene gras
de geuren in mijn neus
mijn veel te dikke jas.
De kriebels in mijn buik
de vogels in de lucht
gekwetter en getwinkel
de winter op de vlucht.
De lente die naar me knipoogt
de kou die is verdwenen
geen muts, geen sjaal en wanten
maar strakjes blote benen.
De wereld lijkt zo vredig
vol verwachting en stil geluk
vandaag is alles anders
niemand maakt mijn wereld stuk.
De dagen gaan weer lengen
De dagen gaan weer lengen
het voorjaar komt er aan
de schaatsen kunnen in het vet
de winter is op de vlucht gegaan.
Misschien hier en daar wat stormpjes
en een sneeuwbui er door heen
vermengd met een beetje vorst
daar komen we wel door heen.
Want van binnen groeit verwachting
zo als de bloempjes op het veld
al moeten ze hun kopjes buigen
voor stormen en natuurgeweld.
Ze geven het nooit op
er komen andere tijden
de dagen gaan weer lengen
daar kan ik me eindeloos in verblijden.
Daar staat ze weer
tussen dorre bladeren
en ontluikend groen
als een Godsgeschenk
mijn lievelingsbloem.
Zo klein en nietig
als een kind
fel geel gekleurd
trotserend weer en wind.
Ik had haar al
veel eerder verwacht
en in stilte heb ik
op haar gewacht.
Ze mocht de winter overleven
om jou en mij
weer hoop te geven
want de lente komt er aan…
Al kun je het soms niet geloven
na ieder dal klim je weer naar boven
na iedere nacht komt weer een dag
zolang dit bloempje bloeien mag.
Steeds meer bloesem aan de bomen
als een witte sluierpracht
zoals de bruid van Jezus Christus
die Zijn wederkomst verwacht.
Steeds meer knoppen, steeds meer bloemen
ontspruiten aan de kille aarde
uit het niets lijken zij te ontstaan
en toch van zo veel waarde.
Voor hun Schepper, voor hun Maker
voor de Heer van het heelal
die ze met zo veel Liefde vormde
en hen vervolmaken zal.
Zo mogen wij ook groeien, bloeien
zoals God het had bedacht
steeds meer op Jezus lijken
als een bruid die haar bruidegom verwacht.
Er ligt een sluier over de bomen
wit, zuiver en ongerept
die de schoonheid nog niet wil onthullen
die God er onder heeft gelegd.
In stil verlangen en verwachten
begint de natuur te ontwaken
klaar om haar pracht te vertonen
de eerste zonnestralen aan te raken.
De vogels zingen schuchter
hun eerste lentelied
de winter is verdwenen
God verlaat hen niet.
Mensen lachen stralend
met hoop en nieuwe moed
ze weten het weer zeker
God is Liefde, God is goed.
Zo wisselen de seizoenen
met een traan en een lach
zo zal het altijd zijn
na iedere nacht komt weer een dag.
