web analytics
Archive for the "Leven2" Category

De maan die lachte

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Leven2
28
dec

De maan die lachte

Daar staat hij dan de volle maan
hij weet nog niet van wijken
hij knipoogt naar me en hij lacht
ik blijf maar naar hem kijken.

Het duister is al aan ’t verdwijnen
het licht dat breekt al door
en hij staat daar maar hoog in de lucht
een lach van oor tot oor.

Hij kleurt mijn dag
en met volle moed
begin ik aan
de nieuwe dag.

Ga maar slapen
fluister ik hem toe
bedankt dat je er even
voor mij was.

www.myplaceofpeace.com/de-maan-die-lachte

Zondagsrust

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Leven2
2
aug

Zondagsrust

Even rusten
even mijmeren
even denken
aandacht schenken

aan hen die God ons
in Zijn goedheid gaf
zo maar genieten
van deze mooie dag

en als deze dag
als een zware last op je drukt
geef dan alles aan Jezus
Hij geeft vermoeiden weer rust!

www.myplaceofpeace.com/zondagsrust

Een streepje

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Leven2
16
jul

Een streepje

Ons leven is slechts een streepje
van het begin tot het eind
als Jezus ons komt halen
blijven er slechts 2 jaartallen overeind.

Met daartussen een streepje
waarmee alles is gezegd
en alles is beleefd
wat God in ons heeft gelegd.

God heeft ons beloofd
dat Hij altijd naast ons zal staan
onze ziel zal beschermen
waar we ook door heen moeten gaan.

Hij heeft ons niet beloofd
ons te behoeden voor alle kwaad
maar wel dat Hij er zijn zal
en altijd met ons gaat.

Hij leidde ons toen ons leven
in de moederschoot werd gevormd
en Hij zal er ook zijn
als het einde komt.

Hij was bij het begin
toen Hij ons Zijn adem gaf
en zal er aan het einde zijn
verder dan het graf.

Ook al wordt het streepje afgebroken
einde van je tijd
door Christus ben je in God geborgen
tot in eeuwigheid.

www.myplaceofpeace.com/een-streepje

De gevelde boom

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Leven2
10
apr

De gevelde boom

Daar ligt hij dan de grote reus
geveld door stormgeweld
zijn wortels kwetsbaar naar omhoog
zijn dagen zijn geteld.

Toen hij nog stond te pronken
de grootste van alle bomen
de vogels nestelend in zijn takken
kon hij eindeloos dromen.

Hoe zou het voelen als hij vrij zou zijn
losgescheurd van moeder aarde
soms verlangde hij er naar
vond zichzelf van weinig waarde.

En nu ligt hij daar de grote held
hoe lang zou het nog duren
voor hij wordt verpulverd
met heel veel herrie en grof geweld?

Het voorjaar breekt door alles heen
maar voor hem is de herfst gekomen
geen vogels meer die nesten bouwen
en in zijn kruin komen wonen.

En toch is hij ook nu gelukkig
kindervoeten dansen op zijn takken
ze omarmen hem en lachen blij
proberen elkaar te pakken.

Ze klauteren en klimmen
in een wankel evenwicht
voor hem zijn het kleurige vlinders
een lichte last en vederlicht.

Moeders gebruiken hem als bankje
genietend in de zon
honden tillen hun pootje op
wie zoiets toch verzon.

Hij beseft met weemoed
er is een tijd van komen
en van gaan.

In dankbaarheid sluit hij zijn ogen
omdat hij zo lang
recht op heeft mogen staan.

Je mag nu gaan

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Leven2
10
mrt

Je mag nu gaan

Goedemorgen maan
sta je daar nog
ben je de weg kwijt
of is het nog vroeg?

Ik wil net als jij
het ochtendgloren aanschouwen
de nacht die overgaat in de dag
op een nieuwe dag vertrouwen.

Genieten van het ochtendlicht
dat begint te gloren
God danken voor
deze nieuwe morgen.

Die me weer wordt gegeven
opdat ik leven mag
dag maan je mag nu gaan
want het is bijna dag…

Dag maan

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Leven2
4
feb

Dag maan

Wat sta je sterk en krachtig
daar boven in ’t heelal
blijf je vannacht ook bij ons
tot de zon morgen weer schijnen zal?

Ga jij steeds de baan
die God je heeft gegeven
ben je nooit de weg kwijt
zou jij de zon willen wezen?

Word je ook verdrietig
als je de aarde overziet
wat mensen elkaar aan doen
en je al die tranen ziet?

Of kan jij verder kijken
verder dan ons bestaan
weet jij dat wij na dit leven
bij onze Schepper voortbestaan?

Kon ik maar even maan zijn
om in ieders duisternis te schijnen
maar ik ben slechts een flikkerend kaarsje
zacht sluit ik de gordijnen.

Even dromen

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Leven2
28
jan

Even dromen

De bomen wuiven in de wind
en ik zwaai terug
ga maar vlug de blaadjes halen
en het voorjaar op je rug.

Zeg de vogels terug te komen
want ik mis hun vrolijk lied
laat me nog maar even dromen
met sneeuw en ijzel in ’t verschiet.

Ik zal geduldig wachten
de verwarming draai ik naar omhoog
ik banjer door de modderpaden
en houd het niet meer droog.

Genietend van alle jaargetijden
zon, regen, sneeuw en wind
wandel ik langs ’s Heren wegen
wiens schepping ik wonderbaarlijk vind.

Die foto

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Leven2
30
dec

Die foto

Als ik nu die foto zie
van heel lang geleden
toen ik nog een kind was
en onbezorgd kon leven

Er werd van mij gehouden
dat vond ik heel normaal
m’n moeder altijd thuis
één snoepje uit het dressoir.

Ik wist waar ik aan toe was
alles stond al vast
regels om aan te houden
ik wist niet hoe gelukkig ik was.

Een vader die hard werkte
Liselotte mijn lappenpop
’s zondags naar de kerk
bekend met God en zijn gebod.

Vragen hoefde je niet te stellen
het antwoord was bekend
waarom? Daarom! niet meer zeuren
tevreden zijn en niet verwend.

Waren vroeger tijden beter
waar verlang ik soms zo naar?
ik wist niet dat er meer was
het eten stond om half één klaar.

Die rust en zekerheid
de wereld nog zo heerlijk klein
nog onbewust van zo veel gevaar
kon het nog maar even weer zo zijn…

Wakker worden…

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Leven2
7
feb

image

WAKKER WORDEN…

Ontwaak maar uit je dromen
het voorjaar komt er aan
de winter kan de weg niet vinden
laat je schaatsen maar in het vet staan.

Narcissen en hyacinten
lachen om het jaargetij
de vogels vinden zelf hun voedsel
ze tjilpen als kinderen zo blij.

Wollen mutsen, jassen
dik gevoerd met bont
blijven in de mottenballen
want het voorjaar komt.

Voorjaarskriebels, zonnestralen
knopjes aan de struiken
plantjes op het balkon
ik kan het voorjaar ruiken.

Ontwaak maar uit je winterslaap
blijf niet langer dromen
het oude is voorbijgegaan
het nieuwe is gekomen.

Zo zal het altijd blijven gaan
in de natuur en in ons leven
God maakt alles nieuw
vanuit de dood ontstaat nieuw leven.

Druk

Posted by: Cobiin GEDICHTEN Cobi, Leven2
30
dec

Druk

Druk druk druk…
een woord dat ik kan haten
het lijkt wel een virus
dat iedereen aan wil raken.

Wie heeft bedacht dat druk zijn
bij je leven hoort
interessant en belangrijk is
zo’n klein en onbeduidend woord.

Waarom geven we druk druk druk
steeds de eerste plaats
en kunnen we niet eens meer vertellen
hoe het werkelijk gaat?

Laten we met zijn allen
dat virus uit gaan roeien
aandacht geven aan de ander
naar Jezus toe gaan groeien.

Dan wordt 2014 een jaar
met mooie stille momenten
waarin we onszelf, elkaar en Jezus
steeds beter mogen leren kennen.