Waarom kunnen we elkaar niet bereiken
waarom zijn we ten diepste zo alleen
waarom slaan we veel te weinig
de armen om elkander heen?

Waarom worden er zo veel tranen geplengd
waarvan anderen het bestaan niet weten
waarom zijn we wie we werkelijk zijn
ook zelf bijna vergeten?

Waarom verbergen we ons veilig en zeker
achter een masker op ons gezicht?
Waarom willen we niet helpen dragen
maken elkanders lasten licht?

Waarom willen we niet worden gekend
gewoon zoals we werkelijk zijn.
waarom die afstand en die kilte
doen we elkaar zo veel pijn?

Eens zit onze binnenkant van buiten
is er niets meer dat ons bedekt
zullen we kennen en gekend worden
als Jezus Zijn Hand op onze schouder legt.

God vind je niet in de drukte van je bestaan
als je geen tijd neemt om even stil te staan
Hij loopt niet mee in de race naar rijkdom en macht
je komt Hem niet tegen als je alles van mensen verwacht.

Hij kan je niet helpen als jij je rugzak vast blijft houden
zelf je lasten wilt dragen en Hem niet durft te vertrouwen
boos en verkrampt, je handen tot vuisten gebald
hoe kan Jezus je dan optillen wanneer je valt.

Wel als je bent gebroken en stil van verdriet
als je nergens meer hoop en uitkomst ziet
als je iemand nodig hebt om je tranen te drogen
als je door mensen bent verlaten en bedrogen.

Als jij je handen uitstrekt naar boven om kracht
als je alles alleen van God verwacht
als jij je lasten niet alleen kunt dragen
als je niet te trots bent om hulp te vragen.

Dan is God daar, waar Hij altijd al was
in en om je heen en Hij houdt je vast
Hij droogt je tranen en Hij tilt je op
ver boven jezelf, hoog op een Rots!