De gevelde boom
Daar ligt hij dan de grote reus
geveld door stormgeweld
zijn wortels kwetsbaar naar omhoog
zijn dagen zijn geteld.
Toen hij nog stond te pronken
de grootste van alle bomen
de vogels nestelend in zijn takken
kon hij eindeloos dromen.
Hoe zou het voelen als hij vrij zou zijn
losgescheurd van moeder aarde
soms verlangde hij er naar
vond zichzelf van weinig waarde.
En nu ligt hij daar de grote held
hoe lang zou het nog duren
voor hij wordt verpulverd
met heel veel herrie en grof geweld?
Het voorjaar breekt door alles heen
maar voor hem is de herfst gekomen
geen vogels meer die nesten bouwen
en in zijn kruin komen wonen.
En toch is hij ook nu gelukkig
kindervoeten dansen op zijn takken
ze omarmen hem en lachen blij
proberen elkaar te pakken.
Ze klauteren en klimmen
in een wankel evenwicht
voor hem zijn het kleurige vlinders
een lichte last en vederlicht.
Moeders gebruiken hem als bankje
genietend in de zon
honden tillen hun pootje op
wie zoiets toch verzon.
Hij beseft met weemoed
er is een tijd van komen
en van gaan.
In dankbaarheid sluit hij zijn ogen
omdat hij zo lang
recht op heeft mogen staan.
