EEN OPEN DEUR NAAR DE HEMEL
Alle deuren kun je sluiten
muren bouwen steen voor steen
maskers dragen, gesloten vizieren
niets en niemand om je heen.
Leven in een onneembare vesting
de ophaalbrug is zelden neer
je hart is koud en zo onkwetsbaar
dat is toch geen leven meer.
Gooi die deuren toch eens open
doe het masker nu eens af
laat die brug gerust maar zakken
begraaf jezelf niet levend in een graf.
Open je hart en durf te voelen
laat je tranen stromen, je bent niet alleen
laat de Liefde van God je hart vervullen
voel Zijn armen om je heen.
Zijn Licht zal schijnen in jouw leven
je bent geen speelbal van het lot
de deur naar de Hemel staat altijd open
je doet hem hoogstens zelf op slot.
This entry was posted
on vrijdag, februari 15th, 2013 at 16:23 and is filed under GEDICHTEN Cobi, Leven2.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Responses are currently closed, but you can trackback from your own site.
