Gods wiegelied
De wind ruist door de bomen
een zacht en teder wiegelied
ik laat me meevoeren op die klanken
van diepe schoonheid en ik geniet.
Het is alsof de natuur
veel beter uit kan leggen
wat wij met vele woorden
niet kunnen zeggen.
Zelfs de zwarte kraaien
krassen er rustig op los
onbewust van hun eenvoud
maar geschapen door God.
Geen mens kan bedenken
wat onze Schepper heeft bedacht
zo veel Liefde zo veel schoonheid
fluisteren de bladeren zacht.
Ze omhullen zich met de warmte
van het gouden zonnelicht
ik kijk verwonderd om mij heen
het is een wonderschoon gezicht.
En als de zon haar weg vervolgt
om anderen te verblijden
dan is het alsof haar stralen
in mijn hart blijven schijnen.
De lucht kleurt geel, oranje, rood
een stilte zo sereen
en ik wandel in een warme deken
van Gods Liefde om mij heen.
Tags: natuur, Schepper, schoonheid