ISOLEMENT
Isolement
eenzaamheid
niet herkend
uur noch tijd.
Afgesloten deuren
ruimte zonder licht
gevangen in een spinnenweb
alles is hermetisch dicht.
Niemand die er naar je luistert
verborgen in je eigen cocon
ingeweven, vastgekluisterd
niemand die je horen kon.
Lachen, praten
van binnen huilen
slapen, eten
waar kan ik schuilen?
Bij God de Vader
Hij is jouw Heer.
Ik kom Heer Jezus
ik kan niet meer.
Tags: cocon, eenzaamheid, isolement
This entry was posted
on vrijdag, februari 8th, 2013 at 21:11 and is filed under GEDICHTEN Cobi, In het dal.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Responses are currently closed, but you can trackback from your own site.
