LAAT DE KINDEREN TOT MIJ KOMEN
Zo stil en koud
zo klein en lief
zo mooi, zo zacht
mijn hartedief.
Geen recht van bestaan
geen enkele hoop
ik zoek naar leven
maar vind de dood.
Ik bid tot God
en roep Hem aan:
“O Heer, waarom?
wie heeft dit gedaan?”
Ik kijk omhoog…
hij is niet dood!
want ik zie God
met mijn kind op schoot.
Tags: dood, God, Kind, Overlijden
This entry was posted
on donderdag, februari 7th, 2013 at 20:02 and is filed under GEDICHTEN Cobi, Overlijden.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Responses are currently closed, but you can trackback from your own site.
