Zo maar wat lezen in oude gedichten
van jaren geleden een pril begin
toen ik Jezus mocht leren kennen
Hij gaf mijn leven toen weer zin.

Alles werd anders, alles werd nieuw
de wereld kreeg een gouden glans
ik ontwaakte uit een donkere nacht
en kreeg een nieuwe kans.

Wat was ik gelukkig, wat was ik blij
met zo’n pril en klein geloof
vol verwachting en verwondering
God was zo dicht bij en ook zo groot.

Voel ik nog steeds dat vuur in mij
maakt Jezus me nu ook nog zo blij
verwacht ik nog wonderen net als toen
zou ik die keuze weer overdoen?

Oh Heer hoe zou ik kunnen leven
zonder Uw Liefde diep in mij
U bent en blijft mijn hoop en leven
ik in U en U in mij.

Ik blader door het album
tranen biggelen over mijn wang
niets kan mij ooit nog van U scheiden
ik prijs U Heer, mijn leven lang!

Tags: gelukkig blij, oude gedichten, pril geloof, Uw Liefde, verwachting, verwondering, vuur