ALS DE BLADEREN VALLEN
Een tapijt van zachte bladeren
bedekken het pad in ’t bos
ze dempen stil m’n voetstappen
en brengen God hun lof.
Hun taak is bijna ten einde
ze keren weer tot stof
noch tonen ze de schoonheid
en kracht van onze God.
Die nooit zal laten varen
wat Zijn Hand eens begon
de hemel, zee en aarde
de sterren, maan en zon.
Ook als de bladeren vallen
en alles gaat voorbij
ontstaat toch weer nieuw leven
God blijft in jou en mij.
Nog even
Nog even zweven op de wind
nog even dansen in het rond
nog even vrolijk dartelen
dan bereiken ze de grond.
Teruggekeerd naar moeder aarde
weer vergaan tot stof
tot op die grote mooie morgen
ook zij weer zingen tot Gods lof.
Zo gaat de cyclus steeds zijn gang
nieuw leven, dood, maar niet voorbij
alles wordt nieuw en zal herrijzen
dat geeft hoop en maakt je blij.
Als de bladeren vallen
Een tapijt van zachte bladeren
bedekken het pad in ’t bos
ze dempen stil m’n voetstappen
en brengen God hun lof.
Hun taak is bijna ten einde
ze keren weer tot stof
noch tonen ze de schoonheid
en kracht van onze God.
Die nooit zal laten varen
wat Zijn Hand eens begon
de hemel, zee en aarde
de sterren, maan en zon.
Ook als de bladeren vallen
en alles gaat voorbij
ontstaat toch weer nieuw leven
God blijft in jou en mij.
Wat een heerlijke gedachte is dat.
God blijft….wat er ook gebeurt.
De hele wereld kan vergaan….al onze zekerheden kunnen wegvallen…heel ons aardse bestaan kan schudden op z’n grondvesten….maar God blijft.
Hij heeft deze wereld met Liefde gemaakt en die Liefde gaat nooit voorbij.
Hij blijft en wij mogen blijven in Hem en Hij in ons!
We zijn één met God, door Jezus, Zijn Zoon.
Het is bijna niet te vatten en toch waar!
