TOCH GA IK VERDER

Ja Heer, ik ben wel dankbaar
en ik weet U vergeet me niet
en toch heel diep van binnen
heb ik zo’n intens verdriet.

Het roert zich juist op die momenten
als ik het helemaal niet verwacht
als alles lijkt op pais en vree
op mijn gezicht een brede lach.

Het is een masker dat ik op zet
wanneer en waar ik het maar wil
maar in m’n oren suist en gonst het
hoor ik een smartelijke gil…

Van verdriet en diep verlangen
naar eenheid zoals U het hebt bedoeld
naar kennen en gekend worden
zoals ik het nog nooit heb gevoeld.

En toch pak ik m’n kruis op
en ga verder op de smalle weg
met naast mij een Vriend, Zijn naam is Jezus
die Zijn arm om mijn schouders legt.