Worden als de kinderen…
Eigenlijk maken we het ons zelf veel te moeilijk.
We hoeven niet meer te zijn als een kind, kwetsbaar, klein en vol vertrouwen in vader.
Vader weet de weg, vader kent de tijd, vader zorgt voor hem, vader is volkomen te vertrouwen, zo denkt en voelt een kind.
Het zal zich ook geen zorgen maken over de dag van morgen of wat er ooit misschien zal kunnen gebeuren.
Nee, het speelt en maakt plezier en geniet van iedere dag.
Zo ziet het leven van een kind er uit (onder normale omstandigheden).
Lijken wij daar nog op?
Of zijn we dit onderweg allemaal kwijt geraakt?
Vertrouwen we nog wel op onze hemelse Vader, verwachten we het nog wel van Hem of houden we liever alles in eigen hand?
Hij zal het maken, Hij heeft alles in de Hand, wij hoeven slechts te volgen.
Gewoon zoals een kind mee huppelt aan de hand van zijn vader.
Kunnen we eigenlijk nog wel huppelen?
Gunnen we onszelf wel die vanzelfsprekende blijdschap en geluk, die een kind van nature nog in zich heeft?
Het is zeker de moeite waard om het weer te leren, probeer het maar eens.
Je hoeft alleen maar de Hand van je Vader te pakken, naar Hem opzien en het van Hem verwachten, ook voor deze nieuwe dag, en naast Hem voort huppelen.
En als je dat verleert bent….begin dan maar met een heel klein sprongetje.
Ik ga in ieder geval een sprongetje wagen….
IN KLEINHEID GROOT
Als je Jezus leert kennen
word je al maar groter
want je bent Gods geliefde kind
bemind door de Allerhoogste.
Jij mag Abba, Papa zeggen
tegen die grote sterke God
Hij heeft je in Liefde gemaakt
je bent geen speelbal van het lot.
Maar als je God leert kennen
word je ook steeds kleiner
je sterft dan aan jezelf
je eigen ik zal verdwijnen.
Maar dan gebeurt er een wonder
levensecht en wonderlijk groot
je wordt opnieuw geboren
niet uit de moederschoot.
Niet uit vlees en bloed
maar door Gods Geest, die in jou wil wonen
het oude is voorbij gegaan
het nieuwe is gekomen.
Dan ben je klein en nederig
buig je eerbiedig je hoofd
weet je dat je mag gaan groeien
want in je kleinheid ben je groot.
