We zijn soms de jongste of de oudste zoon
we verkwanselen Vaders erfenis
voor klatergoud en eerbetoon
en vergeten dat we Koningskinderen zijn
Gods geliefde dochters en Zijn geliefde zoons.

Of we leven keurig netjes
doen ons dagelijks werk met plichtsbesef
geven God de eer
en houden ons netjes aan de wet.

De weg naar Huis zijn we kwijtgeraakt
onze tenten werden een stenen huis
en heel in de verte wacht onze Vader
“Mijn kind, wanneer kom je Thuis?

Al het mijne is het jouwe
zoek me in de stilte en in jouw gebed
zodat ik alles met jou kan delen
wat ik voor je klaar heb gelegd.

Dan zul je verder groeien
als Ik je heb aangeraakt
van een zoon in een liefdevolle Vader
voor ieder die de weg is kwijtgeraakt.”