ZO KOSTBAAR

Uw ogen zagen zijn vormeloos bestaan
o Heer, waarom is het misgegaan?
In de moederschoot werd hij geweven
waar is nu Uw levensgeest gebleven?

U nam nog voor U had gegeven
een leventje dat niet eens mocht leven
Toch al zo kostbaar in Uw ogen
dàt Heer wil ik alleen geloven.

Voor U is dit leven zoveel waard
U zal het voleinden
ook al heb ik het nooit gebaard.

‘k Mag van dit kindje blijven houden
help me Heer, U te vertrouwen…

(zie ook Gedichtenkaarte Overlijden)

ALS GOD JOU WEER IN MIJN ARMEN LEGT

Nooit zal ik jou echt mogen kennen
al woonde je dicht onder m’n hart
al voelde ik je hartje kloppen
nooit zal ik genieten van jouw lach.

Je bewegingen heb ik mogen voelen
heel stevig of zo vlinderzacht
ik heb je zachtjes mogen strelen
met blijdschap werd je door ons verwacht.

Maar blijdschap is nu ver te zoeken
het veranderde in rouw
je ging nog voor je werd geboren
weet je nu wel hoeveel ik van je houd?

Ik sta hier nu met lege handen
jij bent veilig in Gods Hand
Hij voleindigt wat Hij in jou is begonnen
je bent nu in ’t Hemels Vaderland.

Eenmaal zal ik jou ten volle kennen,
dan is er niets meer dat ik mis,
als God jou weer in mijn armen legt
en alle tranen van mijn ogen wist.

SLAAP MAAR ZACHT

U had Uw Geest dubbel gegeven
twee kindjes mochten in mij leven
ze groeiden dicht onder mijn hart
en ik wist, God houdt ze stevig vast.

Waarom heeft U ze losgelaten
waarom moesten ze mij verlaten
waarom die lege schoot
U had toch zoveel beloofd?

Ik weet wel Heer met mijn verstand
juist nu houdt U hen in Uw hand
U koestert hen zacht op Uw schoot
maar ik voel me zo van hen beroofd.

Was het een speling van het lot
dit is toch niet de wil van God?
Ik zoek maar vind het antwoord niet
alleen een bodemloos verdriet
dat God samen met mij wil delen
zodat wonden eens weer kunnen helen.

Slaap zacht mijn kinderen
klein en teer
‘k Geef jullie terug
aan onze Heer.

Hij zal jullie leven
vervolmaken
nu ik jullie
los moet laten.

Slaap maar kinderen
slaap maar zacht
in de wame liefde
van Gods hart.

’t Is diezelfde liefde die mij troost
’t zelfde hart, dezelfde schoot
diezelfde armen om ons heen
door Hem zijn we toch weer ÉÉN!