GEEN PLAATS

Geen plaats om hun hoofd te ruste te leggen
geen eigen huis en ook geen haard
alleen maar kou en bittere armoe
oorlog, gevoed door intense haat.

Een wereld die brandt, niet van vurige liefde
maar van moord en van doodslag, misvormd door geweld.
Wanneer toch o Heer, maakt U recht wat krom is
wordt vloek weer tot zegen, geluk weer geteld?

Wanneer toch o Heer, kunnen kinderen weer spelen
wanneer spreekt U recht daar waar onrecht regeert?
Waarom toch o Heer, wordt er zoveel geleden
waarom wordt het goede niet meer geleerd?

Wanneer grijpt U in Heer, U hebt er de macht voor
één knip met Uw vingers en de wereld draait om.
Geen mens kan dan nog voor het kwade kiezen
wacht toch niet langer, kom Jezus, kom!

Als je moegestreden bent…

Als je moegestreden bent
door al het onrecht en het leed
als je het niet meer ziet zitten
en niets meer zeker weet…

Als je geloof wankelt
als een espenblad
nog kleiner dan een mosterdzaadje
als je huilt en niet meer lacht…

Als de wereld als een molensteen
om je nek lijkt te hangen
als je het niet meer kunt dragen
alleen nog naar God kunt verlangen…

Richt je blik dan maar omhoog
al lijken de wolken zwart en grauw
straks komt de zon er weer door heen
kleurt de lucht weer helder blauw.

Nog even wachten, nog even klagen
nog even bidden tot de Heer
het licht zal het van ’t duister winnen
dan zie je ook Gods Liefde weer.