Springen doe je niet alleen

Gij toch doet mijn lamp schijnen,
de Here, mijn God, doet mijn duisternis opklaren.
Met U immers loop ik op een legerbende in en met mijn God spring ik over een muur.
Psalm 18 : 29 en 30 (NBG)

Daar gaat ze wandelend langs ’s Heren wegen
nog onbewust van het onheil dat haar wacht.
Plotseling hoefgetrappel en het gerammel van de strijdwagens,
een hele legerbende is in aantocht.
Ze staat als aan de grond genageld, stokstijf van schrik en ze weet niet wat ze doen moet.
Een schreeuw ontsnapt aan haar lippen, slechts één woord: “Help”, als een noodkreet.
Dan ziet ze vanuit haar ooghoeken een uitgestoken Hand en zonder er bij na te denken legt zij haar bevende hand in die grote, warme, veilige Hand.
En dan gebeurt het wonderlijke, ze voelt alle angst van zich afglijden en zonder aarzelen vervolgt zij haar weg, die nu helder verlicht is.
Nog steeds is daar het gedender van de strijdwagens te horen, het briesen en hinniken van de paarden, klaar voor de strijd.
Maar nu kan ze het gevecht aan want ze weet dat ze niet meer alleen is.
De kracht van die grote, sterkte Hand stroomt door haar heen en met opgeheven hoofd loopt ze de legerbende tegemoet.
Zijn aanwezigheid geeft haar moed en rust, zelfs midden in de strijd.

Dit was een mooie levensles voor haar.
Want toen ze later in haar leven voor een metershoge muur kwam te staan, waar ze maar niet overheen kon komen en ook geen uitweg meer zag, toen dacht ze aan die Hand.
En zonder na te denken stak zij weer haar bevende hand uit om hem in Zijn veilige Hand te leggen.
Ze werd er stil van want zij besefte, dat die Hand er al was en er altijd was geweest nog voordat zij om hulp had geroepen.
Ze waagde de sprong, samen met Hem durfde ze het aan.
En Hand in hand sprongen ze over de muur een nieuw leven tegemoet.

Ze is nooit meer vergeten dat er altijd Iemand bij haar was.
Waar ze zich ook in bevond en welke wegen ze moest gaan.
Jezus liep naast haar.
Maar ze moest wel zèlf Zijn Hand pakken.

www.myplaceofpeace.com/springen-doe-je -niet-alleen