Zingen in de winter

De vogels hoorde ik
al heel vroeg zingen
het deed me denken
aan hele mooie dingen.

Aan een wereld
waar alleen vrede bestaat
het niet om prestaties
maar om liefde gaat.

Waar dromen over gaan
in werkelijkheid
waar we niet afhankelijk zijn
van plaats of tijd.

Waar verschillende religies
elkaar respecteren
de ander hoger achten dan jezelf
hoef je dan niet meer te leren.

Waar jong en oud
zorg dragen voor elkaar
iedereen gelijk
niemand vreemd of raar.

Waar de bloemen niet verdorren
maar altijd blijven bloeien
mens en dier gelukkig zijn
leeuw en lam samen stoeien.

Waar men onvoorwaardelijk
van elkander houdt
en zingen in de winter
ook al is het koud.

Het is geen utopie
maar een tijd die zal komen
die ik niet kan bevatten
zelfs niet in mijn stoutste dromen.

Ik luister naar de vogels
in hun uitbundig lied
en ik weet het zal gebeuren
ook al zie ik het nu nog niet…

Warme kleuren, rood oranje
donkergroen, bruin en geel
een zonnestraal die ons wil verwarmen
voor God was niets te veel.

Zijn palet met vele kleuren
strooide Hij vrolijk in het rond
om ons koude hart te verwarmen
ook wanneer de winter komt.

Als de kleuren van de herfst
vervagen
het licht voor altijd
lijkt gedempt

als de bomen
stram en stijf
door niemand meer
worden gekend

Hun takken kaal en donker
kraken in de wind
van al hun schoonheid zijn ontdaan
als je nergens bloemen vindt.

Dan ontstaat juist het grootste wonder
vanuit het duister naar het Licht
voor mensenogen nog verborgen
maar niet voor Gods aangezicht.

Diep van binnen groeit nieuw leven
dat lijkt te ontspruiten uit de dood
dit leven zal altijd overwinnen
oh Mijn God wat bent U groot!

Als ik kijk naar de bloemen
naar de leliën op de velden
naar uitbundige herfstkleuren
die mij van Uw Liefde vertellen.

Naar de stilte in de winter
ongerept en zo sereen
als de vlokken dwarrelen
als manna om ons heen.

Naar de zon en naar de sterren
aan het hemels firmament
naar muziek in strelende klanken
waarin ik Uw stem soms herken.

Naar de dieren klein en teder
de zwakheid van een lam
zo heeft U Uzelf gegeven
toen U op de aarde kwam.

Naar de schoonheid die vergaat
maar van binnen blijft bestaan.
in ons allerdiepste wezen
tot we eenmaal voor God mogen staan.

In een volmaakt en eeuwig leven
dat in Gods nabijheid op ons wacht
nu nog beperkt en met veel moeite
maar in Zijn Liefde vinden we kracht.

Open Heer onze vermoeide ogen
onze oren en ons verstand
zodat we Uw schoonheid mogen aanschouwen
een voorproefje van het beloofde land.