SLECHTS ENKELE KLANKEN

Als ik ’s nachts niet slapen kan
als mijn gedachten gaan dwalen
als heuvels bergen worden
en kuilen hele diepe dalen.

Als het duister mij omringt
als een kille klamme deken
de hemel van koper lijkt
ik mijzelf niet kan vergeven.

Als ik steeds dieper dreig weg te zinken
in medelijden en zelfbeklag
als er geen einde lijkt te komen
aan die lange donkere nacht.

Dan kunnen enkele klanken van muziek
de hemel openbreken
de sterren weer doen stralen
en mij weer hoop en uitzicht geven.

Ze vullen mijn oren en mijn hart
met vrede en met rust
en ’t is alsof God zelf
mij met Zijn Liefde kust.

Naar Uw beeld

Bij U wil ik zijn
bij U wil ik horen
bij U wil ik blijven
als ik mezelf heb verloren.

In zelfbeklag en schuldgevoel
in veroordeling en afwijzing
in teleurstelling
omdat het weer zo anders ging.

De grootste aanklager van mezelf
ben ik, de vinger uitgestrekt
jij een geliefd kind van God
heeft Hij dat echt gezegd?

Net als Paulus doe ik het verkeerde
ga ik steeds weer in de fout
hoe kan ik ooit als Jezus worden
hoe is het mogelijk dat Hij van me houdt.

Ik sluit mijn ogen en word stil
ik stop de strijd en geef het op
vanuit mezelf kan ik het niet
ik leg alles neer bij Vader God.

U vormde mij met Uw Liefde Heer
naar Uw eigen beeld
help mij te zijn als Jezus
dank U dat Hij in mij leeft.