Zondagmorgen
vredig en stil
het lijkt wel of de wereld
nog niet ontwaken wil.

Zondagmorgen
door de Heer apart gezet
zegen ons Heer
ook in ons gebed.

Laat deze morgen zijn
als honing voor de mond
voedsel voor ons hart
als balsem voor een wond.

Zondagmorgen
een rustpunt tijdens onze lange reis
om ons te richten op ons einddoel
het Hemels Paradijs.

WAT BEN JE ONRUSTIG MIJN ZIEL

Psalm 42 : 12
Wat ben je bedroefd, mijn ziel,
en onrustig in mij.
Vestig je hoop op God,
eens zal ik hem weer loven,
mijn God die mij ziet en redt.

We zitten niet altijd op de berg, maar gelukkig ook niet altijd in het dal.
Als er geen dal was, zou er ook geen berg zijn, ons leven zou vlak en toonloos voortkabbelen.
Toch zitten we bepaald niet te wachten op de dalen in ons leven, maar gelukkig zijn ze niet altijd even diep.
Soms moeten we onszelf wel eens aanpakken en toespreken als we in zelfmedelijden dreigen te verzinken.
In psalm 42 staat dit zo mooi beschreven.
“Wat ben je bedroefd mijn ziel en onrustig in mij”, een gevoel dat we maar al te goed kennen.
Soms niet eens te achterhalen waarom we ons zo voelen, maar zeker de moeite waard om dit te doorbreken.
Bovenstaande woorden worden zelfs nog herhaald in deze psalm, kun je nagaan hoe herkenbaar onze gevoelens zijn voor God.

Maar zoals zo vaak, ook in ons leven, is er hoop. De omstandigheden zullen niet altijd zo blijven. Na een dal komt er weer een berg, die je samen met God zult kunnen beklimmen. Er zal weer een tijd aanbreken, dat je God zal kunnen loven. Dat mag jij jezelf voor ogen houden als je het niet meer ziet zitten.
Probeer maar omhoog te kijken vanuit het dal naar God, Hij is een God die je kunt vertrouwen, Hij ziet al je pijn en moeite en Hij zal uitkomst geven.
Laat je hart maar verwarmen door deze woorden van de psalmist, je ziel zal er wel bij varen.