Toch kerstfeest (Kerstverhaal)

“Oma, wilt u mij een verhaal vertellen”, vroeg Renske.
Ze logeerde bij haar oma omdat het kerstvakantie was en dat was altijd een beetje feest.
Oma keek haar glimlachend aan en knikte toen instemmend.
Ze begon met zachte stem te praten en Renske schoof dicht tegen haar aan.

“Marieke”, zo begon oma, “keek naar buiten door de smalle ramen van het klaslokaal.
Ze hoorde de stem van de juffrouw steeds meer verdwijnen in de verte en ze droomde langzaam weg. Dwarrelende sneeuwvlokken vielen naar beneden langs het raam, vrolijk dansend in de wind. Marieke droomde dat ze zo’n sneeuwvlokje was en ook zo mooi en blij zou kunnen dansen. Maar ze was helemaal niet blij want het was oorlog. Haar papa was opgeroepen om te vechten voor zijn vaderland en ze had hem al een paar maanden niet meer gezien. Vanavond was het kerstavond maar voor Marieke, haar broertje en haar moeder zou het geen feest worden. Ze hadden niet eens geld om een kerstboom te kopen, maar dat was nog niet eens het ergste.
Dat haar vader niet thuis zou zijn, dat was het allerergste, ze miste hem zo erg.
Was ze maar zo’n sneeuwvlok dan zou ze, als ze moe was van het dansen, neerdwarrelen in het zachte mos en daar blijven liggen tot dat haar vader weer thuis was. Àls hij tenminste nog thuis kwam want stel je voor dat….nee, daar wilde ze niet aan denken, dat erge dat mocht niet gebeuren. Ze moest blijven hopen dat hij ooit weer thuis zou komen.

Toen ze na schooltijd door de sneeuw naar huis liep begon ze toch te dansen en ze spreidde wijd haar armen om te kunnen zweven net als de sneeuwvlokken. Ze werd er zelfs blij van zonder dat ze dit wilde.
Haar moeder zag het ook toen ze thuis kwam en trok haar even dicht tegen zich aan.

Plots klonk er een snerpend doordringend hard geluid dat al het andere overstemde. Marieke en haar moeder stonden even stijf van schrik. Toen vermande moeder zich en rende naar boven om Jantje uit zijn bedje te halen, pakte de grote tas, die altijd klaar stond, nam Marieke bij de hand en ze renden naar buiten op weg naar de schuilkelder. Van alle kanten kwamen mensen ook aangerend en al heel snel waren ze bij de schuilkelder en ploften op een van de houten bankjes neer die daar stonden. Ze hijgden nog na maar gelukkig waren ze op tijd binnen.
Daar zaten ze dan en Marieke wist dat ze nu voorlopig niet naar buiten konden,
Dus ook niet naar het kinderkerstfeest in de kerk waar ze al zo lang naar uit had gekeken.
Ze zat stil voor zich uit te kijken met de pop, die ze op het laatst nog snel mee gegrist had, stevig in haar armen geklemd.
Hoe moesten ze nu kerstfeest vieren? Wie zou er met hen zingen en wie zou het kerstverhaal vertellen?
Ze dommelde wat weg tegen haar moeder aan tot ze opeens mooie melodieuze klanken hoorde. Waren dat engelen die aan het zingen waren, dat kon toch niet. Zouden zij ook in de schuilkelder zitten?
Ze keek voorzichtig om zich heen en toen zag ze een aantal buren uit hun straat zacht zingen “Stille nacht, heilige nacht” en een voor een vielen de andere mensen in totdat het wel een prachtig engelenkoor leek. Ook haar moeder zong mee en Marieke ging ook staan en zong uit volle borst mee. Ze kende dit lied wel, dat had ze op school geleerd.
Na dit lied werden er nog meer kerstliederen gezongen en tenslotte stond er een oude man op, die Marieke niet kende. Hij vertelde op een ontroerende manier het kerstverhaal zoals niemand het nog nooit had gehoord. Sommige mensen pinkten een traantje weg en ook Marieke huilde stilletjes toen ze zich realiseerde dat er geen plek was voor Jozef en Maria en dat Jezus in een koude stal werd geboren. Zij zat nu in de schuilkelder maar straks zouden ze weer naar buiten kunnen en naar hun eigen warme huis gaan.
Gelukkig was het loos alarm geweest.

De mensen in de schuilkelder wensten elkaar een vredig kerstfeest toe terwijl het helemaal geen vrede was. Toch leek het wel of de vrede dichterbij gekomen was, in ieder geval in hun harten.
Daar was weer een sprankje hoop ontstaan want vrede en liefde ontstaan in je hart en verspreiden zich naar de mensen om je heen.

Toen ze weer bijna thuis waren bleven ze opeens stokstijf staan.
“Kijk eens”, riep Marieke. “Mama, er brandt licht in ons huis, dat kan toch niet”.
Zelfs in het donker zag ze dat haar moeder heel bleek was geworden.
“Zou….” stamelde ze. “Wie zou er in ons huis zijn?”
Ze begonnen tegelijkertijd hard te rennen, terwijl moeder Jantje stijf tegen zich aan klemde. Plots ging de deur open…”Papa”, schreeuwde Marieke en snikkend vielen zij en mama in zijn armen.

Die avond was er geen kerstdiner en geen mooie versierde boom, maar het kaarsje dat parmantig brandde op de tafel vertelde, midden in oorlogstijd, van liefde, vrede en dankbaarheid in de harten van een vader, moeder en een klein meisje. Voor Marieke was het een kerstfeest geworden om nooit te vergeten. Tot op hoge leeftijd zou ze het zich blijven herinneren en met dankbaarheid aan terug denken.

“Wat een prachtig verhaal oma” zuchtte Renske.
“Het is niet zo maar een verhaal Renske, zei de oude vrouw, “het is echt gebeurd.”
“Hoe weet U dat dat dan?”
Dit weet ik omdat ik zelf dat meisje was en eigenlijk nog steeds ben.
En helaas is er ook nog steeds oorlog en doen mensen elkaar pijn.
Maar Kerst geeft ons weer nieuwe hoop omdat we mogen weten dat God zó veel van ons houdt. Hij daalde af vanuit de hemel, werd een mens zoals wij en toonde aan de hele wereld hoe lief Hij ons heeft.
Die Liefde mogen wij weer door geven aan de mensen om ons heen.
Laten we maar knielen bij de kribbe in die arme stal en ons hart aan Jezus geven. Dan daalt er vrede neer diep van binnen en wordt het toch een mooi kerstfeest, hoe de omstandigheden ook zijn.
De oude vrouw en het kleine meisje knielden samen neer en daar in dat eenvoudige huisje werd een licht ontstoken dat nooit meer zou doven.”

Kerst 2023

In het Licht

Al lijkt het nog zo donker
en het kwaad zo sterk
blijf toch maar geloven
God is aan het werk.

Hij kan niet werkloos toezien
Zijn ogen sluiten voor verdriet
Hij huilt met je mee
is blij als jij geniet.

De weg naar de stal
is eenzaam en lang
je loopt niet alleen
wees maar niet bang.

Het liefste dat God had
gaf Hij aan jou en mij
Hij overwon het kwaad
Jezus maakt werkelijk vrij.

Hij ging door het diepste duister
om ons te brengen in het Licht
dat nooit meer zal doven
en ieder mens verlicht.

Als alle knie zich eens zal buigen
bij de kribbe in die arme stal
God alles nieuw zal maken
en Zijn vrede heersen zal!

Cobi van der Hoeven-Zondag

www.myplaceofpeace.com/toch-kerstfeest

Tags: dankbaarheid, Liefde, oorlogstijd, vrede